We vertrekken voor onze 20 daagse trektocht door Cambodia. Na 15 minuten op ons stoer hebbeding doet ons gat al ongelooflijke zeer. We bekijken elkaar bedenkend ...20 dagen op dit paard???? No way! De volgende uren stoppen we veel om ons achterste de tijd te geven terug zijn normale proportie aan te nemen en brainstormen we over de aanpassingen dat we kunnen aanbrengen questie van deze crossmoto toch asap enige Goldwing allures mee te geven. De oplossing is heel simpel. We zoeken een dik kussen en binden dit vast op het zadel. Daardoor staan onze benen in een confy possitie en zit ons poupke zacht. Met deze kleine aanpassing wordt de stoere crossmoto al snel omgetoverd in een huiselijk all-road cruise schip. De vering van deze moto is fenomenaal. Putholes, crimineel slecht wegdek... de suspension zorgt ervoor dat we enkel een zachte wibbeling gewaar worden.
Vanuit Phnom Penh volgen we de Mekong tot Kampong Cham en Kampung Tom. Van daaruit gaan we noordelijk tot Rovieng vanwaar we de fameuze Cambodiaanse Route 66 oprijden. Eenmaal in Siem Reap vervolledigen we onze tocht rond het Tonle Sap meer tot Battambang, en zakken we verder af tot Kampong Chanang om ons eerste stukje Cambodia te eindigen in Phnom Penh. De laatste 6 dagen zijn we afgezakt naar de beaches van Kep, Kampot en Sihanoukville.
Op onze route langs de Mekong rond Kampung Cham, rijden we door een ex-Amerikaanse base vanwaar de B-52's volgeladen met bommen opstegen om de Ho Chi Min highway te gaan bombarderen tijdens de Vietnam war. Het is heel moeilijk ons in te beelden dat er hier slechts 30 jaar geleden oorlogje werd gespeeld. Ook deze buurt is niet gespaard gebleven tijdens de Khmer Rouge. In de buurt zijn er vele massagraven teruggevonden.
De mensen op het platteland leven zeer basic in een paalwoning, onder de woning leven de kiekes, varkens en de ossen, daar juist boven is de woonruimte. Het blijft keer op keer fantastisch met welk enthousiasme we in het kleinste dorp ontvangen worden. Vooral de kids worden kompleet zot. Langs menige oude en nieuwe tempels, reservoirs....zetten we onze route door het palm-bananaboom landschap verder. Het pad terug richting Kampung Cham gaat over een smal wegje met links de Mekong en rechts de paalhuizen. We stoppen om de 500m om een klungelige babbel te slaan met de vele kids, jonge moeders met baby en met de ossemannen.
Een bamboo brug verbindt het stadje gedurende de droge maanden met 1 van de eilanden in de Mekong. De brug is mega. Bestaat uit duizenden bamboo stokken en is een 400tal meter lang. Elk jaar opnieuw wordt deze heropgebouwd. Tijdens de natte maanden is het druk bewoonde eiland enkel bereikbaar met kleine bootjes. Het is een speciaal, luid krakende ervaring deze brug over te rijden.
De vietnamese versie van de Route 66 is lichtelijk verschillend van de bekende Chicago - Los Angeles route. Route 66 verbindt via een netwerk van ossekarre paadjes de verschillende oude Angkorian tempels vanuit Rovieng helemaal tot het Angkor Wat complex nabij Siem Reap. Ons avontuurlijk dagje brengt ons langs smalle, diepe zandwegjes, vele landmijnen, steppe, platgebrande steppe, jungle, veel stof en een massa enthousiaste dorpsbewoners van tempel naar tempel. De sites op deze route krijgen nog weinig bezoekers aangezien de enige manier om hier te geraken is per ossekar of per dirtbike.
Onze Minsk zou fameus gezweet hebben op dit pad. Een afwisseling van diep zand, rivierbeddingen, diepe gaten in de weg, neergevallen bomen,...noem de hindernis maar op en je kan ze terugvinden op de route 66. Ons hebbeding, de Honda XR laat dit soort paadjes niet aan zijn hart komen, met de vette offroadbanden, genoeg vermogen en de super suspension is het een echt plezier hier door te rijden. Op sommige stukken zweet ik me tepletter... namelijk smal diep, zand pad (voor de moto leek, door zand rijden is nie easy) met links en rechts bordjes ' Danger! Landmines!' Meerdere malen verlies ik mijn evenwicht in mijn gevecht het zand de baas te worden en komen we juist tot stilstand voor z'n bordje....oef zele!
Angkor Wat
We starten onze ontdekkingstocht door de Angkor tempels 's avonds. We willen de grote drukte toeristen kost wat kost vermijden. Desondanks het verbod om zelf met de moto rond te toeren van tempel naar tempel, rijden wij toch zelf binnen. We vermijden de plaatsen waar politie staat en kunnen meestal simpelweg doorrijden als ze ons willen stoppen. Eenmaal staat de agent in het midden van de weg en kan ik niets anders dan stoppen. We praten vlot turks en tonen ons ticket, aangezien hij geen jota van ons gebroebel verstaat, roept hij er iemand bij, maar terwijl die man aan komt gelopen, rij ik reeds langzaam verder, ik hou mij van den domme.
Onze hoogtepunten zijn Angkor Thom en de Ta Prawn tempels. We bezoeken Angkor Thom, Bayon tempel bij zonsondergang, op dat moment trekken de grote hordes toeristen elders...deze tempel heeft iets mistieks, iets fascinerend. We nemen onze tijd, schieten een zeer chaotisch filmke zonder enig scenario...we amuseren ons gewoon gelijk kleine kids rondhoppelend in de voor die avond, onze tempel.
Om 6u s'morgens staan we al voor de Ta Prawn ingang. Deze tempel houdt al vele decennia een fameus gevecht met de natuurelementen. Dikke, gigantische boomwortels hebben zich in en rond de tempels gewikkeld. Gedurende een dikke 12u dolen we van tempel naar tempel. In de Angkor Wat tempel doe ik mijn schoonheidsdutje. Het is namelijk snikheet en onze speurtocht is intens....ik moet er efkes van bekomen.
Cambodia heeft een zeer trieste geschiedenis. Tijdens de Vietnam oorlog nam de koning Sihanouk een aparte neutrale houding in. Hij liet enerzijds de Amerikanen, Cambodia gebruiken als uitvalsbasis om Vietnam te attackeren en anderzijds liet hij Noord-Vietnam zijn grondgebied gebruiken om zo Zuid-Vietnam te veroveren. In het noorden van Cambodia groeide de guerrila beweging Khmer Rouge al snel uit door de aanhoudende ontevredenheid. Op dat moment de Khmer Rouge de macht neemt, draaien ze de klok terug naar het jaar nul. Khmer Rouge ontruimt de steden, en dwingt iedereen terug te keren naar zijn geboortedorp op het platteland. Alle andersdenkenden, gestudeerden, politici, militairen, logisch denkenden, lang harigen, bril dragers worden simpelweg mishandeld en afgeslacht. Gedurende de periode van 1975-1979 worden er 2.2 miljoen mensen omgebracht. De internationale wereld heeft op dat moment weinig idee wat er hier gebeurt, of anders gezegd, grijpt niet in.
In 1979 valt Khmer Rouge bij de inval van Vietnam. De U.S. steunt de Khmer Rouge al is het maar om tegen Vietnam te zijn (Vietnamese nederlaag ligt namelijk nog zwaar op de maag). Het zotte aan gans het verhaal is dat er slechts een handvol mensen zijn vervolgd voor deze genocide. Zelfs op vandaag bestaat de regering uit aanhangers van de Khmer Rouge. Hoe zeer ik mijn best doe dit stukje geschiedenis te vatten...ik slaag er niet in....de nog steeds bestaande corruptie op vandaag doet het haar op mijn rug fameus rechtstaan. We genieten wel ongelooflijk van de gewone bevolking en hun zin voor humor. Er wordt hier fameus wat afgelachen.
Op onze route terug richting het centraal gelegen Phnom Penh houden we halt aan een paar drijvende dorpjes. Het Tonle Sap meer in centraal Cambodia is gelinkd aan de Mekong. Tijdens het natte seizoen vangt het meer het water van de Mekong gedeeltelijk op, op die moment wordt het meer 5 maal groter. Dit heeft een grote invloed op de dorpen, de drijvende winkels, kerken, huisjes,....echt complete dorpen verplaatsen zich over 2km tijdens het natte seizoen. Door de massa's vers Mekongwater is dit het zoete vissersparadijs bij uitstek.
In Phnom Penh, na 500m sense unique wordt ik aan het kruispunt opgewacht door 5 flikken. Aan hun gezicht te zien zijn ze happy een grote vis te hebben gevangen (lees toerist). Ons turks komt weer goed van pas. Ze tonen ons allerlei documenten en willen dat we 50 dollar betalen. Wij houden ons van de domme en wijzen hen de 10tallen Landcruisers die achter ons de sense unique inrijden. Ebru wordt razend Turks kwaad (Ebru=kwaad is echt kwaad) en de agenten vinden dit duidelijk niet leuk. Ze proberen mijn rijbewijs te bemachtigen kwestie dat ze dat kunnen gebruiken om ons te doen betalen. Ik versta er allemaal niks van en haal domweg 1 dollar uit mijn zak. Hier man neem het en laat ons gaan. Mijn gulle bui wordt weggelachen, 20 dollar roept er een van de flikken. Na 10 minuten gewoonweg wachten trekt er 1 van de agenten de dollar uit mijn handen en gebaart dat we het moeten afbollen.....joehoe...hier komen we goed weg!! Vanaf dan heb ik toch een beetje in de gaten gehouden dat er geen police stond als ik een eenrichtingstraat inreed.
