Cambodia, niet enkel het land van Angkor Wat

Cambodia is het land van Angkor Wat, het land van de verlaten blue lagoon stranden, het land van de Mekong ... dé ideale vakantiebestemming. Maar Cambodia is ook het land van de landmijnen en de vele slachtoffers daarvan, het land van het kindersextoerisme, het land van corruptie en armoede. Nog nooit waren de verschillen tussen arm en rijk zo groot.

Dagelijks werden we hier aangesproken door bedelaars zonder armen, kinderen met 1 been, blinden ... de ontelbare slachtoffers van de landmijnen. En er komen dagelijks slachtoffers bij, want geen mens weet nog precies waar de landmijnen van Pol Pot en de Vietnamezen liggen en het hele gebied ontmijnen kost handenvol geld. Een weggeschopte bal in het veld, een koppige koe die het bos in loopt... het gevaar schuilt in het dagdagelijkse leven. De slachtoffers worden aan hun lot overgelaten. Hier is geen sociale zekerheid.

Ook de straatkinderen zijn een groot probleem. Op Chinees Nieuwjaar zijn we leuk gaan dineren naast het water. 2 lieve straatkids komen bij ons en vragen om geld. Iets daarvoor had Ebru de kinderen zien eten uit de vuilbak. Snel bestellen we een dikke portie van allerlei snacks en inviteren de kids bij ons aan tafel. Ze zijn dolblij, maar na 30 seconden aan tafel kijken ze ons vragend aan ofdat ze al dit lekkers kunnen gaan delen met hun broertjes, zusjes en vriendjes....geen ouders te bespeuren. Op een 10 tal meter van onze tafel zien we 5 kids hun vingers aflikken, het heeft blijkbaar gesmaakt. De kinderen willen vaak zelfs geen geld, ze hebben gewoon honger. Maar niet iedereen geeft snacks. Voor vele kinderen is seks de enige manier om aan geld te geraken. Cambodia is het mekka van de pedofielen. Tja ... 'ze geven natuurlijk iets in ruil'.

Hoe zit het met de 'gewone'Cambodiaanse burger? Tijdens een van onze sunset momenten langs de rivier komen vele kids verbaasd, geinteresseerd kijken. Iets later stapt een man met zijn jonge naakte peuter op ons af. Hij is enorm vriendelijk en grappig en doet zijn uiterste best Engels te praten. Hij is leraar aan de overheidschool in dit dorp en verdient 30 dollar per maand = 1 dollar per dag, dit is de hoeveelheid geld dat bij ons elke dag tussen de kussens van de zetel uit onze broekzakken valt.

34 procent van de bevolking moet zien te overleven met minder dan 1 dollar per dag... .En de rijken? Zij worden effectief rijker. Op elke hoek in Phnom Penn staat de politie klaar om - om het even welke - burger aan te houden. Knipperlicht niet gebruikt, knipperlicht te lang gebruikt .. het is voldoende om een dollar te vragen. Als de politie ons stopt, spreken wij enkel vloeiend Turks en gebaren ons natuurlijk van den domme. Keer op keer laten ze ons geirriteerd doorrijden. En dat zijn maar de kleine visjes.

De haaien rijden hier rond met de nieuwste mercedessen, Jaguars ... en wonen in kasten van huizen die zelfs in Knokke of Waterloo zouden opvallen. Zo schijnt de premier een persoonlijk vermogen te hebben van 1 miljard dollar, maar geld om in elk dorp 1 waterpomp te bouwen, moet van Japan komen....Cambodia is hard en toch hebben we op onze hele reis geen vriendelijkere mensen ontmoet dan de Cambodianen.