nieuw speelgoed, onze kado van de vrienden

In Phnom Penh gaan we de zelfde avond nog op jacht naar de moto verhuur mogelijkheden. Al snel is het duidelijk, 2 opties, ofwel een scooter Honda Wave 100cc (saai) ofwel nen Honda XR 250 cc crossmoto. Door de terrible conditie van de wegen is de scooter niet echt een optie (ook nie echt stoer). De crossmoto daarentegen is super.

Op ons afscheidskampvuur vorig jaar in mei hadden we van de vrienden als kado een luxearrangement gekregen in een later te bepalen stad. Aangezien we steeds in luxe reeds rondreizen, hebben ze beslist ons deze crossmoto voor 20 dagen kado te doen. SUPER!

DIKKE MERCI AAN ALLEMAN! We zullen uitgebreid fotokes schieten en verslag uitbrengen van ons avontuur door dit fenomenaal land.

We vergelijken het aanbod en vinden een zaak dat we vertrouwen. Hier sluiten we nen deal om een machien te huren. Gelukkig en voldaan van onze lange dag drinken we een pint op het begin van ons nieuw hoofdstuk.

Cambodia, niet enkel het land van Angkor Wat

Cambodia is het land van Angkor Wat, het land van de verlaten blue lagoon stranden, het land van de Mekong ... dé ideale vakantiebestemming. Maar Cambodia is ook het land van de landmijnen en de vele slachtoffers daarvan, het land van het kindersextoerisme, het land van corruptie en armoede. Nog nooit waren de verschillen tussen arm en rijk zo groot.

Dagelijks werden we hier aangesproken door bedelaars zonder armen, kinderen met 1 been, blinden ... de ontelbare slachtoffers van de landmijnen. En er komen dagelijks slachtoffers bij, want geen mens weet nog precies waar de landmijnen van Pol Pot en de Vietnamezen liggen en het hele gebied ontmijnen kost handenvol geld. Een weggeschopte bal in het veld, een koppige koe die het bos in loopt... het gevaar schuilt in het dagdagelijkse leven. De slachtoffers worden aan hun lot overgelaten. Hier is geen sociale zekerheid.

Ook de straatkinderen zijn een groot probleem. Op Chinees Nieuwjaar zijn we leuk gaan dineren naast het water. 2 lieve straatkids komen bij ons en vragen om geld. Iets daarvoor had Ebru de kinderen zien eten uit de vuilbak. Snel bestellen we een dikke portie van allerlei snacks en inviteren de kids bij ons aan tafel. Ze zijn dolblij, maar na 30 seconden aan tafel kijken ze ons vragend aan ofdat ze al dit lekkers kunnen gaan delen met hun broertjes, zusjes en vriendjes....geen ouders te bespeuren. Op een 10 tal meter van onze tafel zien we 5 kids hun vingers aflikken, het heeft blijkbaar gesmaakt. De kinderen willen vaak zelfs geen geld, ze hebben gewoon honger. Maar niet iedereen geeft snacks. Voor vele kinderen is seks de enige manier om aan geld te geraken. Cambodia is het mekka van de pedofielen. Tja ... 'ze geven natuurlijk iets in ruil'.

Hoe zit het met de 'gewone'Cambodiaanse burger? Tijdens een van onze sunset momenten langs de rivier komen vele kids verbaasd, geinteresseerd kijken. Iets later stapt een man met zijn jonge naakte peuter op ons af. Hij is enorm vriendelijk en grappig en doet zijn uiterste best Engels te praten. Hij is leraar aan de overheidschool in dit dorp en verdient 30 dollar per maand = 1 dollar per dag, dit is de hoeveelheid geld dat bij ons elke dag tussen de kussens van de zetel uit onze broekzakken valt.

34 procent van de bevolking moet zien te overleven met minder dan 1 dollar per dag... .En de rijken? Zij worden effectief rijker. Op elke hoek in Phnom Penn staat de politie klaar om - om het even welke - burger aan te houden. Knipperlicht niet gebruikt, knipperlicht te lang gebruikt .. het is voldoende om een dollar te vragen. Als de politie ons stopt, spreken wij enkel vloeiend Turks en gebaren ons natuurlijk van den domme. Keer op keer laten ze ons geirriteerd doorrijden. En dat zijn maar de kleine visjes.

De haaien rijden hier rond met de nieuwste mercedessen, Jaguars ... en wonen in kasten van huizen die zelfs in Knokke of Waterloo zouden opvallen. Zo schijnt de premier een persoonlijk vermogen te hebben van 1 miljard dollar, maar geld om in elk dorp 1 waterpomp te bouwen, moet van Japan komen....Cambodia is hard en toch hebben we op onze hele reis geen vriendelijkere mensen ontmoet dan de Cambodianen.

met de Minsk naar Cambodia?

Wij zijn op 8 februari Cambodia binnengekomen. Onze bedoeling was om Cambodia te ontdekken met onze Minsk maar enkele custom mannetjes hebben daar anders over beslist. Eenmaal aangekomen aan de grens van Vietnam naar Cambodia langs de Mekong, ging het eerst onverwacht vlot, onze pasporten werden afgestempel en wij richting "border cross checkpost". Deze man bekijkt onze moto niet al te sympatiek en belt iemand op. We wachten efkes en al snel komt een vertaalster aangelopen. Blijkbaar een probleempje om de moto zomaar in Cambodia binnen te rijden...we moeten eerst langs customs passeren.

Bij customs is het zeer druk vandaag, het is de eerste werkdag na het Tet festival en dit moet eens goe gevierd worden met de collegas. Wij groeten de mannen met ons beste "chuc mung man moi", happy nieuwjaar om de sfeer positief te kleuren. Ze vinden dit super en al snel wordt ons een pint aangeboden. We nemen de tijd en proberen de tension te verlagen vooralleer over de moto te beginnen. Onze papieren zijn niet in orde, tis te zeggen de moto is nog steeds ingeschreven op naam van een Vietnamees (kan ook enkel op naam van Vietnamees staan) en zonder officiele toestemming van die man geofficialiseerd door Hanoi customs kunnen we de grens niet over.

Tis de moment om ons zelfgemaakt officieel illegaal document "Permission for export" boven te halen. We zien aan hun blikken dat ze op zoek zijn naar dit soort van document maar ze willen weten wie van customs dit document heeft opgesteld. Ze kunnen niet goe lezen wie de stempel heeft ondertekend. Gedurende 3 u proberen we met veel geduld allerlei pistes om toch onze Minsk over de grens te krijgen...extra fee, service customs fee,.... tot uiteindelijk 100 dollar op tafel....ma tevergeefs het wil nie lukken en het zal vandaag nie lukken....we zijn alletwee pissed en willen wel eens efkes onze opgestapelde frustratie van de laatste uren uitschreeuwen... in de plaats parkeren we onze Minsk achterin bij de customs en sleuren we onze baggage richting Cambodia.

We vertikken het de scootertaxi te nemen en werken onze woede uit door het sleuren van onze zware baggage over een paar kilometers tot het Cambodiaanse immigratie kot.

Eenmaal de Cambodia visa geregeld, krijg ik een speedbootje te pakken dat ons naar Phnom Penh scheurt over de Mekong. De afkoeling op het water doet deugd. Met de taxi rijden we tegen zonsondergang de hoofdstad binnen. Tijdens het uur taxirit missen we ons machien al...we zien aan het landschap dat Cambodia ons veel avontuur te bieden heeft. Dit avontuur zonder moto zien we niet zitten...

Het is nen klotedag geweest. Tijdens onze lunch/dinner komen vele kinderen en volwassen zonder armen en benen aan onze tafel bedelen. Al snel beseffen we nogmaals wat voor verwende kids we zijn en het geluk dat we hebben door beboren te zijn aan onze kant van de planeet. We vergeten op een paar minuten nze klotedag...

Mekong Delta

Vanuit Nha Trang blijven we langs de kust en bollen we zuidelijk via Mui Ne - Long Hai tot Ho Chi Min city.

We zijn zelf een beetje verrast, maar beseffen als we aankomen in Nha Trang hoe weinig strand-relax dagen we tot nu toe genomen hebben tijdens ons jaartje reizen. Het wordt tijd daar verandering in te brengen en ons languit te installeren met ne dikke vette cocktail on the beach in Mui Ne. Ik ben normaal totaal niet aan strandvakanties...maar hier geniet ik super van...en Ebru is natuurlijk in de wolken dat ze haar bikinilijn kan bijwerken. Mui Ne is het kite-surf paradijs van Azie, maar door ons zeer intens actief reizen, kom ik niet in de verleiding om voor een paar dagen met de wind te spelen/vechten. Vanop mijn luie kont bewonder ik de leergierige studentjes op het strand hoe ze erin slagen de kite te trotseren. Wijzelf hebben echter enkel noot aan lekker verse krab, banana shake, ipod, een goe boek, zon en t'zeeken.

Te snel geven we onze rust in Mui Ne op, op zoek naar ongerepte stranden meer zuidelijk...we vinden ze jammer genoeg niet. Tussen Mui Ne en Ho Chi Min zijn contractors druk in de weer een massa resorts neer te planten. We zijn kwaad op onszelf dat we nie wa langer gebleven zijn maar beloven onszelf meer van dat goeds lekker lui strand met veel dikke lekkere crab en kreeft voor geen geld.

De Mekong delta is het gebied in zuid Vietnam waar de fameuze Mekong rivier na bijna 5000km zich opsplitst in allerlei vertakkingen (delta) voordat ze uitmondt in de Chinese zee. De delta is een immens netwerk van piepkleine tot reusachtig brede kanalen, 1000den brugjes uit bamboe of beton, overzetboten om elke hoek,.... Het water van de mekongrivier is cruciaal voor de rijstbouw. Overal zijn boerkes druk in de weer hun velden te wieden, om te ploegen met den buffel op kop, water overpompen,...het is een drukke bezigheid. Van ver worden we gegroet en uitbundig toegejuichd door de kinderen die hun ouders een handje helpen.

In Tra On varen we bij zonsopgang tussen de floating markt. Er is hier geen toerist te bespeuren. De mensen zijn zeer enthousiast dat wij 2 toeristen hun marktje komen bewonderen. Al snel wordt ons nen sappige watermeloen aangeboden... smullend worden we verder gepedeld tussen de vele bootjes. Om de kopers het gemakkelijker te maken, hangen de verkopers hun aanbod van groenten en fruit op aan een grote bamboestok. Op die manier kan je van ver zien waar je patatten, selderij en carotten kan vinden. Wij genieten met kleine oogjes van dit schouwspel.

Op onze tochtjes op de moto door de delta rijden we langs onverharde baantjes, heel onstabiele brugjes door 'het leven zoals het is' in de mekong delta. De sociale activiteit in de dorpjes is vooral kaarten, gokken en hanengevechten. Tís zondag vandaag en blijkbaar staat er een groots gevecht gepland tussen 2 prijsbeesten. Juist op het moment wij arriveren in het dorpje waar een 50 tal mannen al kierend in een kring rond iets staan, valt de laatste vuistslag. Ik spring nog net van de moto om te zien wat er te gebeuren staat, maar 1 van de hanen valt om en begint te spartelen in het rond. Het plein is vol emotie....ik heb gewonnen! Fuck, verloren! De verliezer zit gehurkt volledig ontgoocheld voor zijn spartelende haan... Het is me iets bizar...vechten...zowel hanengevechten, boksen,.... ik heb er nooit de fun van gesnapt. Hier in Vietnam zien we langs de weg vele mensen die vechthanen kweken in een bamboekooi.

Vanuit Can Tho vertrekken we richting de grens met Cambodia. Om nog onbekende redenen arriveren we 2 uur na ons vertrek weer zeer nabij de plaats waar we vertrokken zijn. 2de keer lukt beter, eerste keer blijkbaar nen afslag gemist in al ons grens oversteek excitement...kan gebeuren...maar is ons eigenlijk zelfs op die vele 1000den kilometers nog nooit overkomen...

De Chau Doc grensovergang ligt aan de mekong en wordt genomen door vele toeristen per boot. Ongeveer niemand krijgt het in zijne kop deze grensovergang overland te nemen. De zandweg langs Cambodia zijde is namelijk in zeer slechte staat. Wij wagen het erop en hopen onze Minsk binnen te krijgen voor een nieuw maandje avontuur.

Is het verhaal met Minsk over? Geraken we de grens over met de Minsk? een beetje geld onder tafel, moet toch lukken?....

Tet-festival

Tet festival is spijtig genoeg niet wat ik altijd gehoopt heb, wat het zou zijn...desondanks is het een speciale festiviteit in Vietnam. Het Tet-festival wordt gevierd aan het begin van elk chinees jaar, Chinees nieuwjaar aldus. Van her en der proberen een massa mensen de week ervoor op een of andere manier terug te keren naar hun thuisdorp. Bussen, treinen, vliegers zijn een week ervoor en erna volgeboekt en verplaatsingen met het openbaar vervoer zijn aldus moeilijk, getuigen de toeristen die wij in Ho Chi Min tegen het lijf lopen. Wij treuren niet...wij hebben onze Minsk en reizen samen met die miljoenen mensen op weg naar huis naar onze volgende bestemming. In elke overzetboot-wachtrij worden we enthousiast benaderd door menig vietnamees op de scooter. De scooters zijn volledig volgeladen met kadokes voor het thuisfront. Questie da ge het weet, de Chinese jaartelling zit al in het jaar 4705, dit jaar is het jaar van de rat. Sinds 1912 gebruiken de Chinezen ons kalender, desondanks is het traditionele maankalender nog van groot belang', voila ge weet het.

Groot feest! Chuc mung nam moi, we proberen het op 17 verschillende manieren tegen alleman op straat uit te schreeuwen...slechts een paar ontvangen onze boodschap van Happy Newyear...de rest kijkt ons heel verbaast aan.