home sweet home

Onze treinreis van Boratphur naar Delhi heeft eerst 2, 4, 6u30 en tenslotte 9u vertraging. Al snel wordt het perron omgetoverd tot een gigantische slaapzaal. Wij relaxen, lezen ons boek en laten 'het leven zoals het is in een İndisch treinstation' tot ons komen. Normaal gezien wordt ik crazy van dit soort lang-wacht situaties op reis, maar blijkbaar heb ik al een beetje geleerd sommige dingen buiten mezelf... te laten voor wat het is en mij er niet druk in te maken...

Om 4 u s'morgens ipv 7u gisterenavond checken we uiteindelijk in in ons slaapcouchet samen met 2 jonge indische gasten. De treinreis verloopt extreem traag, de trein staat meer stil dan dat hij bolt.. het duurt dan ook liefst 16u voordat we in Delhi arriveren. Treinreizen gaat gepaard met eten, slapen, dagboek aanvullen, klapke doen met medereizigers, eten, dagdromend naar buiten staren, indommelen... en weer vanaf het begin...

We hadden een veilige tijdsmarge ingebouwd tussen onze treinreis naar Delhi en onze internationale vlucht naar İstanbul. Zo hebben we nog 1,5 dagen de tijd om het vuile, drukke Delhi te ontdekken.

İn Delhi doen we eigenlijk niets. We verblijven in de main bazaar van Paharganj op een paar minuten van Connaught place, het iets chiquere (lees properder) deel van de stad. We spenderen onze laatste rupees aan nen dikken dinner en een paar liters KingFisher van t'vat. Morgen vliegen we naar İstanbul. We zijn heel content dat we deze break/reunie hebben ingelast in ons jaartje reizen. Na een tijdje reizen vinden we het enerzijds gewoon mega om een paar weken door te brengen met onze families, anderzijds is het een gezonde break om er daarna weer fameus in te vliegen.

Het terugzien van de Ebru zusjes is uitbundig. Voordat we verder zuidelijk naar Tarsus vliegen genieten we samen van een paar dagen luieren, potje homefood koken, filmke kijken...

Een uurtje vliegen brengt ons in Tarsus. We kozen ervoor een weekje af te zakken naar het gezapige kleine stadje waar de ouders van Ebru wonen. Het is hier winter... winter in Tarsus is lichtelijk anders dan winter in Gent. Het is hier namelijk snel 20graden als de zon schijnt (300 dagen zon/jaar), het is dus de meeste dagen hier zeer aangenaam vertoeven. İk trek samen met Sadik op stap door de kleine steegjes van Tarsus om hallo te zeggen bij z'n beste maten. Ook in Tarsus wordt blijkbaar ons verhaal op de voet gevolgd en is er fameuze interesse in het vervolg. Met veel gesukkel doe ik ons geplande vervolg in het turks uit de doeken. Ebru geniet samen met haar moeder van de nodige shopping, visits, coiffeur,...

Elke avond worden we bij vrienden of familie hartelijk ontvangen om een hapje te eten....op z'n turks...

Samen bollen we met den wagen terug van Tarsus naar İstanbul. Een leuke dagtrip over/door de Taurus mountains langs het gigantische zoutmeer via Ankara tot Yesilkoy, een gehucht van İstanbul waar de zussen wonen (900tal km).

De volgende dag is wel zeer exciting... de belgische delegatie arriveert namelijk in İstanbul. Zowel ons moeder, Geert en de Babsie maar ook ons meter en de Sammie wagen zich aan een weekje İstanbul. 5 maanden zijn immens gevlogen maar toch is het weerzien simpelweg DEMAX! Sammie is nu 14 maanden en herkent ons natuurlijk totaal niet...maar hij is mega dat zal de volgende dagen blijken! Ons meter, ook 2de moeder genoemd is met haar 85 jaar ook van de partij en is door de Sammie weer in de fleur van haar leven.... Gedurende een weekje genieten wij,4 generaties op en top van het samenzijn.

We trekken op de zonnige dagen van Sultanamets Topkapi, Ayasofia langs de Bosphorus naar Taxim met de Galata toren. Een boottochtje op de Bosphorus richting Zwarte zee mag er niet aan ontbreken. De Sam snottert een beetje maar is zo blij door alle extra aandacht dat hij zijn eigen gesnotter compleet vergeet. De ne nenee neee neeen maar ook de eerst jA! jA! jA woordjes zijn hilarisch...het is een zeer leuk, flink, superlief ventje...we zijn er allemaal stekezot van.

Op de regenachtige dagen duiken we den gesloten bazaar binnen of gaan we samen in het hotel hamamen, zwemmeken en saunaken doen of gewoonweg uitgebreid tafelen en turks wijntje slurpen.

Op zondag is er een groots familie-reunie-diner bij de zus van Ebru. Als surprise krijgt iedereen van ons een '17-kleuren-Nepalese-zelf-gebreeen-muts' , dit als herinnering aan deze mooie dagen samen in İstanbul.

Onze laatste week İstanbul bestaat vooral uit vieren...Ayca verjaardag, Burcu verjaardag en op 20 december, het offerfeest...

Op 21 december vliegen we via Delhi naar Bangkok en een paar dagen later op Hanoi. We zijn er op en top klaar voor.... let the show go on!!!!