Annapurna circuit trek

Onze trekkingroute start van Besishar (841m) en gaat langs Ngadi, Jagat(1300m), Dharopani (1900m), Chame (2710m), Upper Pisang (3310), Braga (3400m), Ice lake (4600m), Yak Kharka (4107m), Thorung Phedi (4550m), Thorung La pass (5416m), Muktinath (3800m), Kagbeni (2766m), Marpha (2598m) tot Jomsom. De Annapurna circuit trek is zeer populair en het is blijkbaar eenvoudig slaapplaats en eten te vinden onderweg.

S'morgens ontmoeten we onze porter, Deep en stappen we voor een 5u avontuurlijke rit op onze TATA tourist bus. Na deze rit zijn we ervan overtuigd dat reizen met openbaar vervoer nog meer onverantwoord is dan reizen met onzen eigen beamer. Van Besishar tot Bhulbule nemen we een andere bus. Het traject dat deze bus neemt is volledig 'insane' voor jeeps en motos, laat staan voor een tot de nok geladen bus met 60 man in,30 man op en veel baggage.... we houden vol en zijn dolblij als dit gevaarlijk bustochtje achter de rug is.

Vanaf Bhulbule tot Jomson is het stappen geblazen. De komende 150km is er geen sprake van gemotoriseerd vervoer en wordt alles per muilezel of per mens getransporteerd. Na lang aandringen ben ik erin geslaagd Ebru te overtuigen toch een porter te nemen. Ik ben op zich al geen groot sportman en heb weinig zin om deze tocht te ondernemen met een extra last van 20kg op mijn rug. Deep is onze porter ... hij is een sympathieke kerel met een aanstekelijke lach, mollig, zelf wees maar vader van 4 kinderen. Op elk moment is het een plezier met hem rond te dollen, hij is er namelijk als we hem nodig hebben en op de andere momenten is hij onzichtbaar.
Ons pad vol muilezelstront brengt ons langs mega sceneries van watervallen, rijstvelden, pictoresque dorpjes, het leven zoals het is in de middle of nowhere, weides vol yaks.....

Door de afwisseling van de omgeving gaat het stappen ons heel goed af en hebben we elke dag zin in meer. De 3de dag is een echte klotedag. Desondanks de regen s'morgens trekken we er toch op uit in de hoop dat het enkel kan beteren. Just niks van, de godganse dag giet het non-stop bakken. Koppig als we zijn, blijven we doorstappen precies dat er geen wolkje aan de lucht is. We zijn oh zo happy als we arriveren in Chame en ons kunnen opwarmen rond de geimproviseerde kolenpottekes. Nen goeie slok Indian whysky doet deugd om ook ons inwendige terug wat op temperatuur te krijgen...

De volgende dagen mogen we van veel geluk spreken en bestaan enkel uit veel zon en veel manneschijn, veel sterrekes, veel zonnecreme,...

AMS, hoogteziekte is een raar beestje. We doen er alles aan om er zo weinig mogelijk last van te hebben.... 4-5 liter water/dag slurpen, ademhaling goed onder controle houden, geen sex en alcohol boven de 3000m bij het stijgen, nie forceren bij stappen ....Desondanks de vele preventie in de buurt, zijn er elk jaar een paar porters en jonge mensen die aan de hoogteziekte bezwijken.

De dag dat wij de pass oversteken (5416m), komt een jonge francaise van 21 om het leven door AMS. Het wordt je wel verteld dat dit gebeurd maar het is toch wel efkes fameus schrikken als het zo dichtbij u voorvalt.

Ebru is een echte klassebak berggeit. Op geen moment kan ik haar bijhouden als we klimmen. Bij het afdalen is ze iets midder hero en kan ik de wet van de gravity ten volle uitspelen.

Het oversteken van de pass nadert. Morgen vertrekken we om 6u langs een zigzag padje loodrecht voor 800m naar boven. Het is de bedoeling voor 11u de pass over te steken, nadien komt er namelijk een fameus sterke ijskoude wind opsteken die we kost wat kost willen vermijden. Op de pass warmen we efkes op in een theehuisje, nemen een paar fotokes, en spurten we naar beneden, vanavond slapen we namelijk 1500m lager. 800m klimmen is vermoeiend maar 1500 loodrecht naar beneden afdalen is ook geen lachertje.

We genieten na van onze mega prestatie met wat pinten... de komende dagen zijn er wel nog wa kilometers af te leggen maar grotendeels naar beneden. Vanuit Jomsom nemen we een 20 min vlucht langs de Annapurna range naar Pokhara. Deze vlucht is heel spectaculair en levert mega beelden op. Het is leuk een stukje van deze streek vanuit de lucht te kunnen bewonderen... ziet er allemaal nog zoveel beter uit...

Voor vertrek hadden we de moto volledig ingepakt in plastiek in ons guesthouse gestald. Bij onze terugkomst is het eerste wat doen...het uitpakken en proberen aan de praat te krijgen van ons machien......SHIT!!!!!!!!!!!! hij doet het niet!!!!

Vervolgens efkes ons gezond verstand proberen te gebruiken...

Batterie ok? ok,

naft? aanwezig,

lucht? aanwezig,

een vonksken? aan het geluid te horen waarschijnlijk nie aanwezig

Ondertussen heeft onze panne reeds veel bekijk opgeleverd en questie van er professional uit te zien, moet ik heel spontaan iets ondernemen. Waarom eens niet de bougies veranderen, ik heb er toch nieuwe mee en de oude gaan al 15.000km mee... Zeer elegant en met een mega zwier installeer ik de nieuwe.... je raadt het nooit... BRRRRRRRRR, BRRRRRRRRRRRRR

BRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR,BRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR,

BRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR

BROOOOOOOOOOOOOOOOOEEM!!!! HIJ DOET HET WEER!!!!

Ebru en ik zijn in onze nopjes en hebben zin in het vervolg van ons verhaal, dit keer alweer met ons beamertje.

Maandag 29 october vertrekken we richting Kathmandu ....