Van gompa naar gompa door beverland

Onze route vanuit Leh gaat westelijk richting Kargil en passeert langs de gompas van Likir en Lamayuru. We nemen onze tijd en genieten van de Indus en Zanskarvallei. In Likir verblijven we in een zeer familiale guesthouse nabij de gompa. Ebru amuseert haar alweer kostelijk met de klein mannen. In Lamayuru springen we vroeg uit ons bed omdat we de puja willen bijwonen. De puja is de boeddistische ochtend gebeddienst in de gompa. Een 20-tal jonge mon-kids van rond de 12 jaar rattelen non-stop, gedisciplineerd allerlei gebeden af gedurende 1 uur, een crazy bedoeling maar de kids zien er happy uit.

Onze tocht door de Suru vallei start in Kargil. Van hieruit gaat de rotslechte weg richting Padum, 1 van de trekkers paradijsjes in Ladakh. Questie van onszelf en de moto een beetje te sparen op dit pad, dat vooral uit hopen stenen bestaat, gaan we langzaam (ong 20km/u). De vallei kijkt uit op een paar gletsers, de Zanskar rivier en wordt bewoond door vele bevers. Deze dik gevachte nieuwsgierige beestje liggen meestal languit te zonnen op de rotsen langs de oevers. Op de plaatsen waar we ons tentje opslaan, breekt er snel paniek uit onder de bevers... indringer! indringer! .... stress in beverland! Tijdens het rechtzetten van de tent wordt er nerveus heen en weer gehoppeld van het ene hol naar het andere en na een half uurtje keert de rust terug.

Nabij de Pensi La pass zetten we ons tentje op naast een gletsermeertje. Deze spot ligt op 4500m hoogte en kijkt uit op de gletser. S'nachts vriest het tot -10, we ritsen onze slaapzakken samen questie van bij elkaar genoeg warmte te vinden om in slaap te donderen. s'Morgens is de tent omgetoverd tot een iglo en we wachten tot de zon enige warmte verschaft vooralleer we uit ons warm hol kruipen. Vandaag keren we terug uit de vallei op weg naar de bewoonde wereld.

We nemen de shortcut van Sanku naar Drass. Dit is een nieuwe weg waarvan niemand eigenlijk exact weet ofdat hij nu al dan niet af is. Wij gaan ervoor en het begin van de weg is een mega, splinternieuw wegdek en brengt prachtige vergezichten. Ongeveer halfweg bestaat de weg uit dikke, verdomme echt dikke stenen, diepe riviercrossings ...heel langzaam maar nog vrij elegant trekt ons brommerken ons alweer hierdoor. Plotseling loopt de weg dood in het midden van een kleine hoogvlakte.... ja wat nu...? Heel in de verte kunnen we weer een weg bespeuren, we maken ons eigen pad over/door en rond de rotsen en met veel moeite bereiken we het vervolg van de weg, maar ook deze weg trekt op niets....Door de slechte weg komt er hier echt geen kat langs, dit maakt deze shortcut door de Suru vallei tot een leuk avontuurtje.

We kijken er enorm naar uit om voor een paar dagen ons te installeren op een luxueuse houseboot op het Dal meer in Srinigar. Het is de moment om de modder, het stof, het ijs, alle vuiligheid vanonder onze oksels te krabben en ons eens goed te laten verwennen. Er zijn een 1500tal houseboats in Srinigar, de hoofdstad van Kashmir, in den tijd konden de Engelsen namelijk geen land kopen en hebben ze zich gevestigd op het water. Wij checken in op de "Ambassador" houseboot van Husam. Husam is een heel sympatiek man dat samen met zijn familie deze houseboot bezit. We worden hartelijk ontvangen en verzorgd door de ganse familie. De familie leeft op een kleine zeer gezellige middenlandse zeeblauw geverfde keukenboot naast de onze. Elke dag hebben we in deze boot samen met de ganse familie ons kopje Kashmiri thee. Na een paar maanden ergens onderweg is het voor ons zeer aangenaam vertoeven in deze familiale sfeer op Dal lake. Met het kleine familie roeibootje, da noemt hier Shikara verkennen we het grote meer en genieten we elke avond van de zonsondergang. Het is hier laagseizoen en er zijn aldus zeer weinig toeristen.

We hebben onszelf sinds kort de Bora Bora nationaliteit toegekend. Dit om de vele korte saaie, 'where are you from?'-conversaties met de locals in te kleuren en aldus onszelf te entertainen. Niemand heeft een flauw idee waar Bora Bora ligt, dat maakt het ons eenvoudiger te pas en te onpas de leukste Bora Bora tradities uit te vinden.... entertain yourself!!!

Om 5u s'morgens huren we een sofa Shikara bootje met roeier en bezoeken we de floating vegetable market. Languit liggend scheren we over het water en zien we hoe langzaam het leven op Dal lake ontwaakt.

Na 3 dagen op Dal lake nemen we ons boeltje en verhuizen we naar het Nagin lake. Dit meer ligt iets verder en blijkt iets rustiger te zijn. We settelen ons hier bij de ' New Peony' familie voor nog een paar dagen meer relaxen, lekker Kasmiri tafelen....

Na de Kashmir oorlog India-Pakistan en de vele aanslagen door militanten is de situatie in Kasmir de laatste 3 jaar vrij peaceful. Het gebied zal altijd een moeilijk geval blijven aangezien het voor 80% uit moslims bestaat, maar toch tot het Hindu-India behoort. Het straatbeeld is nog steeds gevuld met militaire posten om de 500m. Op die manier probeert India artificieel de vrede te handhaven en de kleinste individuele militant acties de kop in te drukken.

Kashmir leefde en leeft nog steeds vooral van het toerisme. Tijdens de oorlog waren vele families genoodzaakt een andere bron van inkomsten te zoeken in Delhi. Hierdoor hebben vele families jaren uit elkaar geleefd. Op vandaag fleurt het toerisme in de streek weer op en zijn de meeste gezinnen weer herenigd. Familiewaarden zijn hierdoor nog belangrijker dan tevoren. Meestal leven 3 generaties onder 1 dak, ook op de kleine housebootjes.

Morgen vertrekken we richting de grens met Nepal. We hopen begin october de grens te bereiken.