Himalaya, here we are!

Na een lekker heet bad in de tempel van Vashicht, zijn we er op en top klaar voor om de Himalaya te trotseren. Ons pad leidt van Manali naar Leh. Het is heel populair hier nen Bullet Enfield te huren en daarmee dit pad te doorkruisen. Eigenlijk voor iedereen die zin in avontuur heeft, zijn midlife crisis niet weet in te vullen, of geen flauw idee heeft waarheen te trekken volgende zomer,.... vlieg op India, koop of huur een oud kraam van een Enfield en beleef Ladakh, Noord India. Voor de geinteresseerden surf eens naar http://www.endurohimalaya.com/.

We trekken een ruime 5 dagen uit voor het 500km traject. Soms is de weg in zeer goede termac, maar soms is het niet veel meer dan een rivierbedding. Beide zijn we verrast van de prestatie van onzen beamer. Juist voor we de Himalaya binnenrijden overschrijden we namelijk de 10.000km met enig gemak. Als de moto stabiel geladen is en eenmaal in beweging is, is het een mega machine die op elk terrein wel zijn manneke staat. Met zijn 450 kg, incl ons en de baggage blijft het wel een extreem lomp ding als het stilstaat. So far, so happy!

Ons traject gaat als volgt: Manali-Keylong-Sarchu-Pang-Leh. De indian road rules zijn enigsinds anders hier, normaal geldt het grootste lompste voertuig, zijnde trucks en bussen hebben altijd voorrang op alles en iedereen. Op deze bergpassen is de roadrule enigsinds jovialer, degene die op-hill rijdt, heeft en krijgt effectief voorrang onafhankelijk van zijn size.

Onderweg slaan we onze tent op op de meest pictoreske spots. Eerst gaan we op zoek naar wat eten in een plaatselijke dhaba. Deze dhabas, local restaurant in tent worden tijdens de zomer opgetrokken en bieden meestal enkel rijst, dal (linzen), eieren en patatten aan. De hoeveelheid linzen we eten is direct gerelateerd aan de hoeveelheid gas we die nacht zullen produceren. Eenmaal ons buikje dik gesmuld, zetten we onze tent op en kruipen we snel in onze slaapzakken. Als de zon onder is, koelt het namelijk enorm snel af tot onder 0C.

De laatste nacht verblijven we op de Moren plains. Deze hoogvlakte op 4800m wordt bewoond door de Khampa nomaden. Deze nomaden evolueren mee met de tijd en hebben geen kamelen of paarden om verder te trekken, maar splinternieuwe kleine TATA jeeps...

Het fameuze stijgen, afdalen en verblijven op hoge hoogte doet vooral mij geen deugd. Ebru heeft er geen last van en de moto doet op elk moment zijn ding. Ik word er vooral slaperig van, vandaar lassen we vele breaks in, het is namelijk niet echt een route waar ik het mij kan permitteren mijn concentratie te laten afzwakken. Het is fantastisch in dit landschap in te dommelen en wakker te sukkelen met grazende half wilde paarden rondom u.

Na 5 schitterende, stoffige dagen arriveren we in Leh, de hoofdstad van Ladakh. Op 1 september start hier het 14 daagse Ladakh festival en dit heeft menig toerist en vooral Israelliet op de been gelokt. We wannen ons al snel in klein Israel. Wat blijkt is dat Israellieten na hun legerdienst (2/3 jaar voor zowel vrouwen als mannen), er meestal voor een paar maand op uit trekken en dit meestal naar goedkope bestemmingen a la India, Zuid-Oost Azie en Latijns Amerka. Wij worden stekezot van die bendes maar proberen het meeste van onze tijd door te brengen met de Ladakhis. Zij zijn namelijk een heel relaxed en openhartig volkje, we kunnen er nog iets van leren...

Morgen kunnen we onze permit voor Pangong lake oppikken en trekken we er weer een paar dagen op uit.