Iraanse petrol

Op 10 juli nemen we heel vlot de grensovergang van Turkije naar Iran in Bazargan. Het is vrijdag, Iraanse zondag en vandaar zijn we de enige niet camion die de grens oversteken. Zonder enige logica worden we van bureeltje naar bureeltje geleid en brengen we alle papieren in orde. Ebru zet voor het eerst haar hoofddoek op vooralleer we een stap op Iraans grondgebied zetten. Het is wel duidelijk dat het enerzijds emotioneel is voor haar Turkije te verlaten en anderzijds dat ze geen goesting heeft om dat hoofddoek aan te doen. Iedereen zowel aan Turkse als Iraanse kant is heel behulpzaam.

Boven de grens met Iran hangt een grote afbeelding van de 2 ayatollahs met zeer strenge blik. Niet echt het welcome gevoel als je een land binnenkomt maar we laten het niet aan ons hart komen...

We rijden vandaag direct door tot Tabriz. De eerste stad die we aandoen om een beetje te klimatiseren in de brede zin van het woord. Onderweg moeten we tanken in Maku. Dit blijkt niet evident aangezien we geen "card" hebben...

Sinds 2 weken kan je in Iran enkel tanken als een speciale tankkaart hebt. Met deze kaart wil de regering de consumptie van benzine reduceren. Ieder voertuig krijgt het recht om 600l/6maand te tanken. De hoofdinkomst van Iran komt van ruwe olie, maar 40% van de benzine moet geimporteerd worden doordat er onvoldoende olie-raffinaderijen zijn. Benzine wordt aan 0.08 euro/liter aan de pomp verkocht en Iraniers zijn dit reeds lang gewend, zij aanzien deze goedkope benzine als een van hun basisrechten. De regering legt jaarlijks massas geld bij.... en wil dit drastisch reduceren in de toekomst. Het kaartsysteem is 14 dagen geleden ingegaan daardoor heeft iedereen op dit moment nog genoeg krediet. Ze hopen dat de regering nog extra krediet zal bijgeven.

Onze eerste tankbeurt in Maku hebben ze ons goe liggen gehad en hebben we meer dan 10X de normale prijs betaald. Wij hebben nog altijd geen kaart maar kunnen tot nu toe eenvoudig een sympatikeling vinden die ons zijn kaart leent voor 10liter, daarmee kunnen we alweer 200km verder. Binnen een paar weken, maanden als de meeste mensen hun krediet ten einde is, vrees ik dat benzine een zwarte markt artikel wordt... het protest zal groter worden... Het openbaar vervoer in Iran is zeer pover. Mensen verplaatsen zich hoofdzakelijk met eigen wagen of met een shared taxi....daardoor heeft de benzine rantsoenering effect op zeer veel mensen...wordt vervolgd...

Onze route gaat van noord-west naar Zuid-oost Iran en passeert volgende steden: Bazargan-Maku-Tabriz-Zanjan-Qazvin-Tehran-Kashan-Esfahan-Yazd-Kerman-Bam-Zahedan. Na 5 dagen Iran is het wel duidelijk, Iraniers hebben geen flauw benul van autorijden. Het is echt de grootste chaos ever op straat...gelukkig is onze moto de grootste attractie van de dag en laat iedereen ons vrij vlot passeren omdat ze de moto willen zien en fotograferen. Toch laten we in de steden de moto op stal staan en nemen we safaris (shared taxis) of dolen we te voet rond.

Heel sympathiek volk die Iraniers, het is voor ons westering zelfs bijna beschamend hoe gastvrij ze hier zijn: kopje thee? aub, kom bij ons thuis eten?! Bedankt om ons land te bezoeken! ... Communiceren is leuk aangezien wij geen jotta farsisch kennen en zij geen woord engels spreken, lezen is boeiend aangezien wij geen letter arabisch kennen...we amuseren ons en ons boekje 'point it' komt van pas.

Het heeft ons enkele dagen en kilos gekost voordat we enigsinds een beetje gewend waren aan de Iraanse keuken. Hoog gastronomisch is deze zeker niet te noemen, vele gerechten bestaan uit een hutsepotje van vanalles. Ik probeer alles wel eens uit maar mijn buikje rond eten, is er de eerste dagen niet van gekomen.

We zijn nu gestrand in Kashan, een middelgroot stadje in het midden van de Iraanse woestijn tussen Tehran en Esfahan. Gisteren was een dag van meer dan 500km on the road, waarvan een 50tal in het centrum van Tehran. Het was ver van onze bedoeling om het megadrukke Tehran binnen te rijden maar onze navigatie liep ergens fout....na een uurke toerkes draaien zijn we er met immens sukkelen in geslaagd deze hell-of-a-verkeerschaos uit te geraken....ik zweet er nog van.