en wijlen weg...

22 mei staat in ons geschiedenisboek gegroefd als een dag waarop een van onze dromen in vervulling gaat.

Na een emotionele morgen van afscheid nemen, vertrekken we rond de middag op weg naar İtalië waar we een paar dagen later de boot van Ancona naar Çesme zullen nemen.

We rijden via de snelweg vlot tot Zwitserland. Op de camping lopen we een leuk nederlands koppel tegen het lijf die op stap zijn door Europa met de Moto Guzzi. Zij overtuigen ons om de volgende dag een dagje bergpassen te gaan rijden. Langzaam maar confortabel cruisen we onze beamer langs een paar van de mooiste bergpassen van de Alpen. Het is op en top genieten op de Furka en de Gottarde-pass, zalig bergop bollen, prachtige landschappen, gletsermeer, besneeuwde bergtoppen, vele Milka met de bel koeien,… Afdalen vind ik maar niks en doen we aldus op ons doodste gemak. We worden curieus naar het avontuur dat ons te wachten staat op de Karakoram highway in Pakistan. Onze moto voelt zich in zijn nopjes en gidst ons zonder enige moeite langs dit paradijstraject voor elke motard.

De boottocht van Italıë naar Turkije duurt 3 dagen. De zee staat zeer wild en we voelen ons allebei heel motig, maar zolang we buiten op het dek blijven valt het nog mee. We installeren ons achteraan de boot op het dek en transformeren dit tot onze slaapplaats.

İn İzmir ontmoeten we Ebru’s vrienden en trekken we samen verder naar Fethiye waar onze ‘Blue cruise’ start. Deze zeiltocht bestaat vooral uit lekker turks tafelen, zwemmen in allerlei bleu lagoon baaitjes, vissen, slapen op het dek, lui zijn, tavla spelen, Efes zabberen…. Het is gewoonweg op en top genieten!




Na 4 dagen dobberen ruilen we de zeilboot weer in voor onze moto. We doorkruisen het wondermooie centraal Anatolisch plateau. Ruige bergen wisselen zich af met zacht deinende hoogvlaktes, waar vooral graan geteeld wordt. Op 2 dagen rijden we vlot van Fethiye naar Tarsus. We moeten en zullen hier terugkomen met de moto maar verkiezen nu zo snel mogelijk in Tarsus bij de familie te zijn om samen de laatste voorbereidingen voor de trouw van Ebru’s zus, Burcu te beleven.